در کتابخونه های عمومی مجموعه سازی به مفهوم واقعی اون اصلا وجود نداره . یکی از اصول اولیه ی مجموعه سازی نیاز سنجی مخاطبان و کاربران کتابخونه است و از اونجایی که مخاطبان کتابخونه های عمومی رو طیف وسیعی از افراد جامعه از پیرمرد 100 ساله تا کودک 3-4 ساله با سطوح مختلفی از دانش و اطلاعات در بر میگیره فراهم سازی مواد برای این کتابخونه ها از اهمیت فوقالعاده ای برخوارداره و باید توجه و دقت دوچندانی به اون داشت در حالیکه چیزی که من در کتابخونه های عمومی در مورد مجموعه سازی دیدم این بود که هر از گاهی چند جعبه کتاب و مجله از طریق پست و توسط هیئت امنای کتابخانه های عمومی به کتابخونه ها ارسال میشه بدون اینکه به نیازهای واقعی اون کتابخونه و کاربرانش یا حتی ویژگیهای بومی و محلی شهری که کتابخونه در اون واقع شده و هزاران نکته ی دیگه توجهی بشه. نظر خود من این هست که وقتی ما داریم هی در مورد کمبود بودجه و منابع مالی کتابخونه های عمومی صحبت می کنیم باید برای همین بودجه ی کم هم برنامه ریزی درست و اصولی داشته باشیم تا از این حداقلها استفاده ی بهتری داشته باشیم نه اینکه دست روی دست بزاریم و کتابخونه هامونو پر کنیم از منابعی که ممکنه سالهای سال هیچ خواننده ای نداشته باشن و فکر نکنیم چون الان در عصر اطلاعات و تکنولوژی هستیم قوانین دکتر رانگاناتان دیگه منسوخ شده اند همه ی کتابخونه ها باید شعار " هر کتابی خواننده اش " و " هر خواننده ای کتابش "رو سرلوحه ی برنامه های خودشون قرار بدن و کتابخونه های عمومی هم از این امر مستثنی نیستند. |