حکایت کتاب نخواندن ما ایرانی ها

قصه خواندن و نخواندن ما ایرانی ها هم حکایتی شده است. از کتاب و از همه چیزهای نوشته شده گریزانیم و در عوض ، حوصله فراوانی برای هر چیز شفاهی از جوک گرفته تا شکل امروزی آن اس ام اس و گوش سپردن به نقلهای دیگران داریم.

طبق آخرین آماری که چندی پیش در یکی از روزنامه های صبح منتشر شد ، هندی ها در رتبه نخست کتابخوانی جهان قرار گرفته اند. مردم این کشور ، هر هفته 10 ساعت کتاب می خوانند که همین میزان رتبه نخست را برای آنان رقم زده است.

پس از آنها چینی ها و فیلیپینی ها قرار دارند که با بیش از 8 و 7 ساعت ، کتابخوان ترین مردم جهانند. امریکاییان و اروپاییان از مستعمرات پیشین خود عقب مانده اند. کشور امریکا با 5 ساعت و 7 دقیقه و انگلیس با 5 ساعت و 6 دقیقه و ژاپن با 4 ساعت و یک دقیقه ، پس از کشورهای نه چندان توسعه یافته جای گرفته اند. صحت و سقم این آمار، اگر چه در ابهام قرار دارد اما همین که تلنگری بر ذهن هر ایرانی می زند که داریم فرهنگ مکتوب را فدا می کنیم در خور توجه است ، خاصه که با دنیای ویرانگر اینترنت به مقصود نخست نرسیده ، باید بارمان را برای مقصود دیگری ببندیم.

القصه ، هنوز کتاب نمرده و ما را به جز همین قبله راهی نیست ، اما می توانیم در این راه به آنچه ما را نگاه می دارد ، چنگ بزنیم ، هر چند نتوانیم گامی به پیش نهیم.

ناشران باید خلاقانه به تولید کتابهای جذاب ، کم قیمت و سبک بیندیشند. می گویند در کشورهای غربی و بویژه امریکا گروههایی تشکیل شده اند که به تناسب شرایط و رویدادهایی چون 11 سپتامبر ، بمب گذاری ها و انفجارها ، کتابهای کوچک و سبکی تدوین و منتشر می کنند که در شمارگان میلیونی همه را به خود مشغول می کند. نیاز امروز ما چنین کتابهایی است.